Unspent transaction output (UTXO)

Niewydana transakcja wyjściowa (unspent transaction output – UTXO) stanowi kluczowy element transakcji blockchain, definiując punkt początkowy i końcowy każdej transakcji w sieci blockchain. Koncepcja ta jest integralną częścią Bitcoina i wielu innych kryptowalut, funkcjonując jako fundament modelu UTXO.

W transakcjach kryptowalutowych wejścia i wyjścia tworzą podstawową strukturę. Gdy użytkownik inicjuje transakcję, wykorzystuje jeden lub więcej UTXO jako dane wejściowe. Poprzez dostarczenie podpisu cyfrowego w celu potwierdzenia własności danych wejściowych, transakcja generuje nowe dane wyjściowe, zużywając UTXO, czyniąc je „zużytymi” i niekwalifikującymi się do dalszego wykorzystania. Te nowo wygenerowane wyjścia stają się następnie UTXO, które mogą być wykorzystane w kolejnych transakcjach.

Praktyczny przykład może zilustrować ten proces. Rozważmy przypadek Alicji, która posiada 0,45 BTC w swoim portfelu, składającym się z dwóch UTXO o wartości 0,4 BTC i 0,05 BTC z poprzednich transakcji. Jeśli Alicja musi dokonać płatności w wysokości 0,3 BTC na rzecz Roberta, musi wykorzystać swoje 0,4 BTC UTXO jako dane wejściowe. Następnie konstruuje transakcję instruującą sieć, aby podzieliła 0,4 BTC UTXO, wysyłając 0,3 BTC na adres Roberta i pozostałe 0,1 BTC z powrotem na jej adres. Po tej transakcji początkowe UTXO o wartości 0,4 BTC zostaje wydane i nie można go ponownie wykorzystać, podczas gdy tworzone są dwa nowe UTXO o wartości 0,3 BTC i 0,1 BTC.

W innym scenariuszu, gdyby Alicja musiała zapłacić 0,42 BTC, mogłaby połączyć swoje UTXO o wartości 0,4 BTC z innym UTXO o wartości 0,05 BTC, aby utworzyć pojedyncze UTXO o wartości 0,42 BTC, zwracając sobie w ten sposób 0,03 BTC.

Zasadniczo model UTXO służy jako mechanizm protokołu do śledzenia miejsca pobytu monet w sieci. Analogicznie do czeków, UTXO są kierowane na publiczne adresy konkretnych użytkowników i nie mogą być częściowo wydane. Zamiast tego należy utworzyć nowe czeki z istniejących i odpowiednio je przenieść.